بازنشسته
همین فکر که بازنشسته این طور می‌پندارد دیگر اثر وجودی از او ساخته نیست و وظیفه حیاتی و خدمت او به جامعه تمام شده، او را خرد و مضمحل می‌کند. برعکس اگر فعالیت را ادامه دهد این فکر که با وجود کبر سن هنوز می‌تواند برای جامعه و دنیا مفید باشد، یک روح نشاط و قدرت فکری جدید به او می‌دهد که می‌توان آن را یک جوانی مجدد به شمار آورد و در حقیقت ادامه نشاط و فعالیت حیاتی است به اضافه لذت امور غیر منتظره (هرچه انسان کمتر منتظر نتیجه‌ای باشد لذت کسب آن بیشتر است. این قاعده مسلم است).
باید دانست که تا آن روز که یزدان مقتدر صلاح بداند که بشر در این دنیا زیست کند بایستی متناسب با قوه و قدرت خود به فعالیت و کار مثمرثمر بپردازد.
برعکس تمام این زیان‌ها که برشمردیم، کار موجد نشاط و شادمانی و خوشی و نیروی زندگانی و امید و شکوه و عزّت و شخصیت و خوشبختی و تمام مزایای حیاتی و نزدیکی به حق تعالی است زیرا در واقع کار نوعی عبادت به خداوند متعال است.