147- دیدن گذشته و آینده
حس روشن بینی نه تنها قادر است که دیدنی های موجود را که از چشم غایب است بنگرد بلکه در گذشته و آینده نیز کار می کند. مقصود از کلمه غیب که جز یزدان کسی بر آن آگاه نیست حقایق عالم لایتناهی است که هیچ کس جز پروردگار از آن خبر ندارد.
اما گذشته و آینده که در اصطلاح بشر است مربوط به زمان نسبی و قراردادی است که خود شما برای خود تعیین کرده و نامگذاری نموده اید، این چیزی نیست که پوشیده باشد بلکه هست و موجود است منتها شما آن را نمی بینید برای اینکه حس روشن بینی خود را تقویت نکرده اید کما اینکه اگر چشم شما کار نکند نمی توانید دیدنی ها را هم ببینید.
گذشته و آینده اصطلاحی است و موجود است منتها شما نمی توانید آن را درک کنید.
برای روشن شدن ذهن شما مثال هائی می گویم:
شما شخصی را می بینید، او را برای دوستی می پسندید و صفاتی را نزد خود مجسم می کنید که در این شخص متمرکز می یابید، بعداً که با او دوست می شوید می بینید که درست است.
این دلیل بر چیست؟ آن است که شما تا حدی از روشن بینی خود استفاده کرده و گذشته و آینده آن شخص را تا حدی دانسته اید.
مثال دیگر: یک نفر دوست دارید که مأمور پلیس می شود بعداً چون حس توجه و روشن بینی خود را (بدون اینکه متوجه وجود حس باشد) به کار می اندازد. می بینید بعد از مدتی از قرائن و امارات کوچکی مطالب مهمی از یک نفر متهم دریافت و در واقع گذشته او را خواند درحالیکه شما که دوست او هستید و هوشتان هم از او بیشتر است ازقرائن چیزی نمی فهمید.
علت این است که شغل او توجه و دقت و موشکافی و باریک بینی است وکم کم حس روشن بینی او قوی شده است.
البته هر چیز وسایل می خواهد و بی وسیله نمی شود. هرگاه بشر از طفولیت این حس خود را پرورش دهد به نتایج عجیب می رسد.
علم قیافه شناسی هم پرتوی از حس روشن بینی است.