نیت زشت و تردید در آن
همان مطلبی که دربارۀ نیت خیر گفته شد در مورد نیت زشت هم صادق است. ممکن است در اثر عواملی چون خودخواهی، خودبینی، نفع‌طلبی و مادیگری افکاری نامناسب در مغز پیدا شود که به دنبال آن نیت‌های زشتی به وجود آید اما اگر در راه انجام آن نیت تردید پیدا شد این مرتبه چنین تردیدی نیکو است زیرا مانع از عملی شدن نیت زشت می‌گردد. این ندای وجدان و انسانیت است که به او نهیب می‌زند و او را وادار می‌کند که از انجام آن عمل دوری گزیند، صرف نظر نماید، دنبال آن نرود. حال اگر این تمرین در تردید را که از وجدان برخاسته ادامه داد از آن افکار سیاه و تیره منصرف شده، مغز او پاک خواهد شد و وجودش مصون خواهد ماند. برعکس اگر در انجام نیت خویش اصرار ورزد، کار ناروا را انجام می‌دهد.