جای دل
دل شریف انسان که مرکز عشق عالمی است نبایستی جایگاه پندارهای تاریک و خیالات سیاه و تیره گردد. مغز و دل هر دو منابع عظیمی از قدرت عالمی هستند که به بشر سپرده شده و آنچه خیر و سعادت در طی عمر بشریت به انسان ارزانی گردیده از همین راه به وجود آمده است.
بنابراین اصولاً نبایستی افکار زشت در سر خود جای بدهی و اگر فکر ناروایی خواست به مغزت رخنه یابد، از همان ابتدا باید آن را بیرون کنی. یعنی خانه شریف و پاکیزه مغزت در و دربانی داشته باشد که در به روی افکار نامناسب باز نکند و فقط پندارهای پاک و شریف را جای دهد. مغز که از کندوی زنبور پست‌تر نیست. در کندوی زنبوران قراولانی مراقب و دلسوز وجود دارند که واردین را به دقت بازرسی می‌کنند و حتی اگر یک زنبور پا و بدنش آلوده به کثافت باشد او را به کندو راه نمی‌دهند مبادا فضای پاک کندو را آلوده سازد. فقط افراد تمیز، پاک، فعّال و کارآمد را به کندو رخصت ورود می‌دهند. آیا ما از آن زنبوران عسلی که این تصفیه نیکو را انجام می‌دهند کمتر هستیم؟