آیینۀ باطنی عشق
به خاطر پاکی و بزرگی عشق است که بشر خواهان و طالب آن است و درواقع آیینهای است که میخواهد عشق باطنی خود را در آن بنگرد و از آن عشق لذت برد. لذت او از این داستانهای مکرر به خاطر همان است و مانند بانویی که از دیدن شکل خود در آیینه سیر نمیشود بشر هم از تماشای انعکاس عشق خویش در دیگران سیر نخواهد شد. و اما عشق او چیست؟ عشق واقعی او همان عشق عالمی، همان عشق به مبدأ است لاغیر.