وظیفه خلق خوش داشتن
کوچکترین وظیفه انسان آن است که به وسیله خلق خوش (خواه طبیعی و اگر نشد مصنوعی و ظاهری) دیگران را شاد کند. مردمانی که به حلیه زیبای انسانیت آراسته‌اند و می‌خواهند گوهر مردمی وجود خویش را زینت دهند به این حد اکتفا نکرده و می‌کوشند به وسیله کمک و یاری و دلجویی و برداشتن بار غم و ناملایمات و حل گرفتاری‌ها و همکاری و همفکری و همدردی دیگران را شاد نمایند. این قبیل کسان را «انسان واقعی» می‌خوانند.