نامه و اشعاری از وحدتی دانشمند مرتضی تبیان

همگامان گرامی، اطال الله بقائکم و ادام ارتقائکم سلام من الرحمن نحو جنابکم فان سلامی لایلیق ببابکم پس از درود و تحیت با حسن نیت مرتضی تبیان سامانی از شما آزادگان با ایمانی که برای سعادت بشر در راه نشر علم و عمل، در راه بیداری جامعه و ملل، در راه هماهنگی اجتماع و نحل و در راه طرفداری صلح و سلم، علیه حرب و جنگ کمر همت بر میان جان سخت و تنگ بسته‌اید، تمنی دارد که: یکدل و یک جهت در خط سیر خود گام برداشته، مردم را از نفاق و شقاق، دشمنی و حقد، خشم و کین‌توزی، جنگ و خونریزی که توأم با سیه‌روزی است برحذر داریم زیرا که: بیایید راهی را که راهنمایان کلمه توحید (وحدت) نشان داده‌اند، راهی که سعادت دنیا و آخرت را در بردارد، راهی که هر مشکلی را بر انسان آسان می‌کند و او را به سرمنزل مقصود می‌رساند دنبال کنیم. راهی را که پیغمبر آخرالزمان به لسان قرآن فرمود: قل هذه سبیلی ادعو الی الله علی بصیرهًْ. (این است راه من که بشر را از روی بینایی دعوت می‌کنم). بیایید به فحوای: تعاونوا علی البر والتقوی لباس پاکی (تقوی) بپوشیم در طریق نیکی بکوشیم. بیاید هم زور و هماهنگ با جغد جنگ که آبادان را ویران و باغ جان را نیران می‌کند نبرد مردانه نموده بنیان سه رکنی و سه حرفی آن را وارون کنیم تا گنج قارون به دست آید، تا جمعی دور از رنج و ملال، تا خلقی بی‌حرب و جدال بر جمع و منال و خرج آن بر اهل و عیال بکوشند و جامۀ آسایش بپوشند. حیف است در این زمان خجسته اختران که دانشمندان نامی جهان عمر و جان گرامی و گران خود را وقف می‌کنند تا برای بهبود وضع بنی‌نوع سری از اسرار کائنات را به عرصه بروز برسانند، عده‌ای آتش‌افروزی و خانمانسوزی را پیشۀ خود سازند و از خوف اطناب محل و ایجاز مخل و فحوای خیرالکلام ما قل و دل و لم یحل به همین مختصر کفایت شد. اینک با چامه و چکامۀ زیر خبایای ضمیر را افشا نموده در اینجا می‌نگارم و همه را به وجود بحت بسیطی که حقیقت وجود، عین وجود، حب‌الوجود و واقف بر ضمائر و سرائر است می‌سپارم.

• دیدگاه ها