در یأس امیدواری است
بنابراین کسانی که از ظلمت‌های اخلاقی جهان دچار یأس شده دل به نومیدی داده و می‌گویند دیگر اصلاح نخواهد شد و روز به روز دامنۀ فساد و خرابی بیشتر می‌شود و هیچ امیدی به بهبودی نمی‌توان داشت و کار از کار گذشته و جهان رفته رفته بیشتر به سوی تاریکی می‌رود باید خوش‌بین باشند و بدانند که خداوند جهان را به خود وانگذارده و زمام آن را رها نکرده و قدرت حضرتش بالاتر از این است که بگذارد فساد پیکرۀ جهان را فاسد نماید. مشیت الهی بر این است که این ظلمت‌ها و نورها را پشت سر هم ظاهر کند تا عبرت جهانیان باشد. خواست خداست که بعد از شب تاریک روز روشن پدید آورد. بعد از هم و غم و حزن، شادمانی و سرور ایجاد کند و بعد از خرابی آبادانی آورد.