نتیجه خشم: سود طرفین
اینگونه خشم برای شوهر پیروزی است زیرا که انسان اغلب متوجه عیوب خود نیست و ممکن است در زندگی مرتکب اشتباهات و لغزش‌هایی شود. در این صورت وظیفه دوست است که عیب را به انسان تذکر دهد. همه علمای اخلاق گفته‌اند که دوست آن است که عیب انسان را نشان دهد، نه اینکه عیب را حسن جلوه نماید. دوستی که عیب را حسن نشان دهد، دشمن انسان است و دوستی که عیب انسان را به او بنمایاند، مهربانترین دوستان خواهد بود. چنانچه شیخ اجل سعدی علیه‌الرحمه می‌فرماید:
| از صحبـت دوستـی بـرنجـم | کـه اخلاق بدم حسن نمـایـد | |
| کو دشمن شوخ‌چشم چالاک | تـا عیـب مـرا به مـن نمـایـد |
مرد حقیقت‌پژوه نیز کسی است که از تذکر اصلاحی دوستان نرنجد. یک مثل ساده می‌زنم: فرض کنید شما صبح از خانه بیرون می‌روید و بدون اینکه متوجه باشید، نقصی در لباس شما وجود دارد. اگر دوستی این نقص را فوراً به شما تذکر دهد آن را اصلاح می‌کنید، اما اگر او و هیچکس تذکر ندهد، هزاران نفر شما را به این حال می‌بینند و باعث خجلت و استخفاف شما می‌شود. کدام بهتراست؟ همه عیوب همین حکم را دارد. هرگاه دوستی از دوستان ما هرچه زودترآن عیب را به ما تذکر دهد، درصدد رفع عیب و اصلاح آن برخواهیم آمد.