اینها همه دلیل بر آن است که سرنوشت زمان پیشرفت علم را ایجاب می‌کند. در نظر یک موحد پاک‌سرشت و یک وحدتی آگاه کاملاً روشن است که هیچ عملی در عالم لایتناهی بدون خواست و تقدیر یزدان انجام نمی‌شود؛ برگی در درخت نمی‌جنبد و مورچه‌ای بر زمین حرکت نمی‌کند. این عقیدۀ هر فرد توحیدی است و درست هم هست. زیرا کار کارخانۀ خلقت باید بر طبق نقشۀ مهندس کارخانه پیش رود.
در این صورت آیا جز این است که کوشش بشر در راه پیشرفت دانش در این قرن نشان سرنوشت و مقدر الهی است و مشیت یزدانی چنین ایجاب کرده که امروزه علم با چنین قدم‌های برق‌آسایی پیشرفت نماید؟
