پرتگاه سقوط
با این که وضع پیشرفت و ترقی علمی امروز در حال افزایش است و سطح همۀ کارها رو به صعود و ترقی سیر می‌کند معذلک گاهی اعمالی از بشر امروز دیده می‌شود که دنیا را به سوی پرتگاه جنگ می‌کشاند. در این عالم وحدت که همۀ موجودات با یکدیگر همکاری می‌کنند و از هم جدایی ندارند بایستی همکاری و همفکری شعار همگان باشد.
در بدن انسان که میلیاردها موجودات مختلف با یکدیگر زندگی می‌کنند، هنگامی که همۀ این یاخته‌ها و سلول‌ها منظم و مرتب بوده و تعادل داشته باشند در کمال صلح و صفا با یکدیگر زیسته و جز شعار همکاری و همفکری کاری انجام نمی‌دهند و اینها تنها در موقعی دست به مبارزه می‌زنند که از خارج میکروب‌هایی مانند میکروب سل، میکروب جذام و غیره وارد بدن می‌شود که در آن حال نیز همۀ عوامل و سلول‌ها و قدرت‌ها و نیروهای بدن دست به هم می‌دهند تا آن مزاحم تعادل را از بین ببرند.
بشر بایستی از نزدیکترین سرمشق یعنی همین بدن خودش درس بیاموزد. مگر نه این است که افراد بشر در تمام کرۀ زمین همگی خواهران و برادران یکدیگرند و کرۀ زمین حکم خانه‌ای برای خانوادۀ بشری است؟ پس چرا با هم بستیزند و به اضمحلال یکدیگر پردازند؟