روی عبوس
وقتی کسی عبوس باشد هیچکس میل نمی‌کند با او طرف صحبت شود و رابطه پیدا کند مگر این که ناچار باشد. مخصوصاً در وحدت عبوس بودن خلاف است زیرا مانع اتحاد و محبت می‌گردد و کسانی که انتساب با وحدت پیدا می‌کنند باید از این حالت دوری جویند. هرکس می‌تواند در خود این حقیقت را بیازماید که با یک مصاحب خندان و خوشرو خیلی بهتر از یک نفر عبوس ترشروی مایل به صحبت و مجالست است.