پرتوهای ندیدنی

چشم انسان نورهایی را می‌تواند ببیند که طول موج‌های آنها تنها میان 0/00070 سانتیمتر یا 7000 «آنگستروم» و 0/000400 سانتیمتر یا 4000 آنگستروم تغییر کنند. پاره‌ای از مردم که قدرت بینایی شگرف دارند می‌توانند نورهایی را ببینند که طول موج‌هایشان اندکی بیش از این است. پاره‌ای نیز در آن سوی مرزهای نورهای دیدنی، پرتوهایی را دیده‌اند که طول موج‌هایی جز آنچه یاد شد دارند و مانند پرتوهای نور در فضا در گردش‌اند. دانشمندان بسیاری به فکر وجود این پرتوها افتاده‌اند. لیکن نخستین بار ویلیام هرشل اخترشناس بزرگ انگلیسی در دهه اول قرن نوزدهم وجود آنها را به اثبات رساند.

• دیدگاه ها