وحدت در جامعه
باید در بین افراد جامعه طوری وحدت باشد که گویی همگی در یک کالبد زندگی می‌کنند. رفتار همه باید متناسب و همگی خیرخواه یکدیگر باشند. باید همه یکدیگر را تشویق به تمرین و ورزش روحی و جسمی نمایند تا وحدت در عالم برقرار و استوار باشد.
به غیر از تمرین و ورزش راهی برای دوام و قوام وحدت نیست. اگر اشخاص خود را حاضر نکنند و تصمیم نگیرند و همیشه به خود تلقین نکنند نتیجه مطلوب حاصل نمی‌گردد. در اینجا مسئلۀ فشنگ و توپ و اسلحه نیست. مسئله داشتن قدرت فوق‌العاده نیست. تنها باید مراقب بود که دستورات اخلاقی وحدت را هر کسی عمل کند و دیگران را تشویق به عمل آن نماید. هر فردی باید بکوشد نخست خود را اصلاح نماید و بعد خانواده‌اش را درست و اخلاقی کند و بعد این عمل نیک را در دیگران شیوع دهد و به پایۀ جهانی تا آنجا که می‌تواند برساند. خلاصه باید بکوشد مردم را به حد توانایی و مقدر تربیت کند.