دانش از صفات الهی است
گفته شد که دانش از صفات الهی است و از ذات او قابل تفکیک نیست و نمی‌توان آن را از خداوند جدا دانست. عالم نیز یک چنین وضعی نسبت به خداوند دارد و نمی‌توان آن را از ذات الهی تفکیک نمود زیرا به محض تفکیک و جدایی حدود و مرز و محدودیت پیش میاید در حالی که محدودیت برای آن قابل تصور نمی‌باشد چرا اگر مدعی شدیم که کیل دانش روزی پر و لبریز می‌شود و دیگر گنجایش ندارد، باید گفت که عالم هم پر می‌شود و کیلش تمام می‌گردد در صورتی که چنین نیست. دانش توقف‌پذیر و قابل مهار کردن با هیچ قوه و قدرتی نیست و محال است بتوانند آن را در جایی حبس و محدود سازند. عالم هم همین حال را دارد.