این نکته بر روشنفکران مشهود است که اگر روزی بحران فعلی به شدت رسید و جرقه های آتشی که در هر گوشه پراکنده است به انبار باروت اصابت کند و جنگ اتمی در عالم برقرار گردد چه مصیبتی عظیم بار می آورد. پس بر زمامداران عاقل و روشنفکر است که با توجه به این حقیقت جلو این بلیه را بگیرند. امید جهان بر پایۀ این حقیقت است که وحدت را درک کرده و از نعمت آن استفاده کنند و مانع از آن شوند که آتش جنگ و اختلاف عالم گیر گردد. بنابراین ستارۀ درخشانی که در این شب تیره به نظر می رسد مژده می دهد که صبح وصال نزدیک است. کسانی که در بیابان در ظلمت شب گرفتار آمده و طلوع ستارۀ درخشان سحری را درک کرده اند معنی امیدواری و مژدۀ روشنایی را خوب می دانند.