عشق از روح است
عشق خود از تراوشات روحی است و تا روح نباشد عشقی وجود ندارد. عشق تا وقتی است که بدن زنده است. وقتی تحول پیدا شد یعنی حیات به این صورت که هست دگرگون گردید و جسم تحول پیدا کرد و به اصطلاح مرد دیگر عشقی باقی نمی‌ماند. بدن مرده فاقد عشق است. زیرا روح با آن کار نمی‌کند. مرده قادر به انجام وظایف یک فرد زنده نیست و چون کاری نمی‌کند عشق و اشتیاق نیز ندارد.