سوراخ دعا گم کرده
گویند شخصی در مبرز (مستراح) نشسته به جای ورد استنجا این دعا را که مخصوص وقت افطار است می‌خواند: «الهم لک صمت و علی رزقک افطرت» یعنی خدایا برای تو روزه گرفتم و با رزق مقسوم تو افطار می‌کنم. شخصی از خارج شنید و به او گفت: ورد را خوب آورده‌ای ولی سوراخ دعا را گم کرده‌ای. «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.» باید در مستراح این دعا را خواند: «اللهم اجعلنی من التوابین و اجعلنی من المتطهرین» (خداوندا مرا در زمرۀ تائبان و پاکیزگان و پاکیزه‌خویان قرار بده).
مثنوی معنوی حضرت مولوی این مطلب را چنین بیان فرماید:
| آن یکی در وقت استنجا بگفت | که مرا با بوی جنت دار جفت | |
| گفت شخصی خوب ورد آورده‌ای | لیک سوراخ دعا گم کرده‌ای |