پیری و کهولت
این وضع تا مدت‌ها در بدن وجود دارد تا وقتی که کالبد از لحاظ پیری و کهولت فرسوده گردد، که ماشین بدن دیگر آن قدرت سابق را ندارد و نمی‌تواند از گازهای سماوی و اتم‌های خارج درست استفاده کند و همان عمل را انجام دهد، به این معنی که ریه که می‌توانست در جوانی درست هوا را ببلعد و برگرداند حال دیگرآن قدرت اولیه را ندارد.
اتم‌های ریز مصرف شده که قدرت بسیار داشت و مرتباً خون را تصفیه می‌کرد، حالا به قدرت اولیه نمانده و آن فشار و نیروی سابق را برای تقسیم خون ندارد وگردش اولیه از او کسر شده و همه اینها سبب می‌گردد که فعالیت بدن نقصان می‌پذیرد.
لذا می‌گوییم به همین نسبت پیر شده و ساکت‌تر شده و دیگر آن قدرت و فشار و سرعت وگردش سابق را ندارد، مثل چرخی که از شدت فرسودگی کهنه گردد.