تفکر در این امر
آیا عملی که موجب برقراری حیات است، می‌توان آن را جز به عقل و دانایی منسوب نمود؟ همین عقل است که ایجاد عشق می‌کند و وقتی پسری دختری را می‌بیند، چشم و ابروی او را در نظرش جلوه می‌دهد و او را آن قدر عزیز و دوست‌داشتنی می‌سازد که برای وصل وی دچار التهاب می‌گردد. این است قانون خودکار منظم حیات.