صفات حق
در این ذات که نوری است بی‌همتا و بی‌بدیل و به هم پیوسته و غیرقابل جدایی (حتی در عالم خیال و تصور) که نور وحدت و عین وحدت باید خوانده شود، اشعه این نور به صورت حیات در عالم پراکنده می‌گردد و این اشعه در خارج عالم نیست. یعنی مثل تصویری که نقاشان از خورشید می‌کشند که انوار آن را به خارج ادامه می‌دهند نمی‌باشد. بلکه اشعه در داخل خود اوست. زیرا خارجی وجود ندارد و خارج را اصلاً معنایی نیست. هرچه هست در داخل اوست.