نشاط و دلافسردگی
اگر شنیده باشید میگویند «افسردهدل افسرده کند انجمنی را» و این میرساند که مغموم بودن و قیافه گرفته و غمگین داشتن مسری است و باعث حزین ساختن دیگران است. پس ملاحظه کنید دامنه مسئولیت چه قدر عظیم است که داشتن قیافه گرفته و عبوس و ناراحت و درددل کردن و دم از بیچارگی زدن و خود را پریشان نشان دادن، چون باعث ایجاد حزن در دیگران است تا حدودی مسئولیت دارد. نشاط هم به همین اندازه مسری است و وقتی کسی خوشحال و خندان و خوشرو و شیرینسخن و بذلهگو و متبسم باشد، نشاط او در همه اطرافیان و محیطی که در آن زندگی میکند، سرایت خواهد نمود و این کار برای او جزء حسنات و امور خیر به شمار میرود.