فراموشی زشتی
در خاتمه این سخن را نیز به عنوان یادگار به فرزندان عزیزم می‌گویم که اگر کسی در حق شما عمل ناروایی کرد، فراموش کنید و همان اصلی را که در جای دیگر این کتاب تذکر داده‌ام، در نظر بگیریدکه اگر کسی کار زشت می‌کند از روی نادانی و عدم اطلاع و جهالت است و شخصی که خود را عالم و مطّلع و فهمیده می‌داند، بایستی نادان را به علت نادانیش عفو بدارد. همان طورکه یک شخص بالغ که طفلی یا دیوانه‌ای او را آزار رسانیده از او انتقام نمی‌گیرد و شأن خود را اجل از آن می‌داند که با داشتن خرد از یک طفل تلافی کند، مرد عاقل روشن‌بین هم نسبت به مردمانی که به او بد می‌کنند همین نظر را دارد و آن ها را به عنوان یک طفل یا ناقص‌العقل که از روی نادانی کاری کرده می‌نگرد و همان طورکه طفل را با محبت و زبان نرم و خوشخویی و انسانیت آگاه و هدایت می‌سازند، او هم سعی دارد تلافی کار ناروا را با عمل خوب و مهربانی بروز دهد.
قدری فکر کنید و ببینید این نوع تلافی چگونه بنیان نارواییهای اخلاقی مردم را زیر و رو خواهد کرد و در آن آرامش و صلاح و متانت ایجاد خواهد نمود.
آیا بهتر نیست که به جای صرف انرژی در کارهای زشت، وقت و قوّت و نیروی خویش را مصروف راه خداشناسی و ادب و اخلاق و اعمال نیکو سازند؟
آیا این عمل از جانب وحدت و پیروان آن دارای آموزش بزرگ نیست؟
چنانچه این مطالب را در نظر گیرید و درست رفتار کنید قابلیت و شایستگی لطف الهی و نزدیکی بیشتر به درگاه باعظمتش پیدا می‌کنید.