کنترل زبان
پس زبان را که در حقیقت آلت وحدت است باید در راه وحدت به کار برد و بهترین مصرف آن مهر و محبت و انسانیت و نرمش و کلمات دلنشین و تسلی‌بخش و فرح‌زا می‌باشد. این است روش انسانیت و وحدت.
هرگاه کسی موفق نباشد که زبانش را در راه تبلیغ حقیقت و محبت و انسانیت و دوستی تمرین دهد، بهتر است آن را نگاه دارد و خاموش باشد و گوش بدهد. در این صورت از مضارّ آفات زبان محفوظ خواهد ماند. این است روش نیکی و درستی. البته همیشه نمی‌توان خاموش بود و این عمل قابل دوام نیست، زیرا زبانی که خداوند متعال به انسان عطا فرموده برای مصرف معینی است که بایستی به جای خود به کار برده شود. روش خاموشی موقتی است و تا هنگامی است که هنوز عادت و تمرین به مصرف زبان در راه خیر بشریت نکرده است و بایستی کم‌کم این روش تغییر یابد.