سستی و جدیت
سستی را می‌توان چنین تشبیه کرد:
در یک صف به هم فشرده سرباز که با قدم‌های منظم جلو می‌روند اگر در وسط صف سربازی سستی کند و بیفتد، زیر پای دیگران له خواهد شد و چنان عقب می‌افتد که رسیدن آن به قافله و همراهان بسیار دشوار است.
در جاده‌ای عده‌ای اتومبیل با وضعی موزون پا به پای هم می‌روند. اگر یکی از اینها سستی کند و تعلل ورزد، از دیگران عقب خواهد ماند و یک وقت به خود می‌آید که همه از او جلو زده‌اند و جبران عقب‌ماندگی برای او بسیار مشکل خواهد بود. البته در اینجا اگر شتاب هم بورزد احتمال دارد دچار ناراحتی و تصادف شود. پس بایستی حدّ اعتدال را از دست نداد.
بنابراین همه ما در راه طولانی حیات که در پیش داریم لازم است، این نکته را در نظر گیریم و بکوشیم، مبادا با غفلت و سستی کاری کنیم که از کاروان عقب مانیم. کار تمام و نیکو وقتی انجام‌پذیرخواهد بود که غفلت و سستی در کار نیاید. پس در راه خیر و در رسیدن به لقای پروردگار بکوشید تا کامروا شوید.