رساندن به دیگران
تبلیغ و تبشیر وظیفه انسانی است و تکلیف کسانی است که به حقیقت واقف شده‌اند و چون حقیقت انحصاری و قابل نگاهداری نیست و خود به خود تراوش می‌کند و از خودخواهی و خودپرستی به دور است، کسی که حقیقت را دریافت می‌کند ناچار موظف است آن را به دیگران برساند. افراد را در این زمینه می‌توان به ناودان تشبیه نمود که از یک سوی آب را می‌گیرد و خود بدان آغشته می‌شود ولی آن را نگاه نمی‌دارد و فوری رد کرده به جای دیگر می‌رساند. کسانی هم که حقیقتی را می‌گیرند خود به خود بار تکلیف ابلاغ آن حقیقت بر آن ها استوار می‌شود و این یک وظیفه طبیعی است که چاره‌ای از آن نیست و جزء تکالیف بدیهی بشر است.