دسته دوم
آنچه تاکنون گفته شد درباره بی‌سوادان و اشخاصی بود که اصولاً دور از هر گونه دانش هستند. دسته دوم دانشمندان علوم است که معلومات و اطلاعات دارند ولی وقت خود را صرف درک حقایق دین نمی‌کنند و فکر خویش را بر امور و قوانین معنوی متمرکز نمی‌سازند. وقت آن ها صرف رشته‌های دیگری از علم می‌شود و چون تمام قوا و همّ آن ها به آن سوی مصروف است از تفکر و تفحّص درباره حقیقت دین دور مانده درست اطلاعی از آن ندارند و نمی‌توانند حقایق آن را درک کنند و متوجه باشند. آن ها فکر خود را بر روی قسمتی از علم و دانش مصروف می‌کنند و البته قابل تقدیس است و به نفع جامعه و اجتماع بشر امروز تمام می‌شود و هر شخص منصفی ناچار است از خدمات و کوشش‌های آن ها قدردانی نماید. در اثر نیروی تفکر موفق به ابتکار و اکتشاف‌هایی می‌شوند که بشر مدیون خدمات بزرگ آن ها می‌گردد. هرگاه مقداری هم در قسمت دین تفکر کنند و به وجدان بپردازند و توجهی به این امور معطوف سازند بسیار خوب است و منافع بیشتری به عالم بشریت از آن خواهد رسید.