تخصص مرحله بعدی است
اما هیچ تخصصی از جزئیات شروع نمی‌شود. و همیشه تخصص مرحله بعدی است و ابتدا کلیات آموخته می‌شود تا شخص خوب وارد گردد و بعد رشته تخصصی را با تفصیل بیشتر به او می‌آموزند. مثلاً قرار است دکتری در قسمت گوش و حلق و بینی متخصص شود. مراحل تحصیل او از ابتدا کلّی است یعنی علم طب را به طور کلّی طی چندین سال فرا می‌گیرد و وقتی فارغ‌التحصیل می‌شود یک طبیب امراض عمومی بیرون می‌آید و بعداً هم در شعبات مخصوص دانشکده و هم با انترنی در بیمارستان‌های خاص آن رشته تخصصی را دنبال می‌کند تا پس از چند سال متخصص آن رشته می‌شود. یک بیمارستان وقتی کامل خوانده می‌شود که اطباء دارای رشته‌های مختلف تخصصی در آن باشد والّا آن را ناقص می‌خوانند چنین بیمارستانی که همه نوع پزشک در آن کار کند و مجهز به تمام لوازم و افراد باشد به آن یک بیمارستان مجهز واحد می‌گویند و آن دکترها هرکدام به تنهایی کامل نخواهند بود و اگر یکی از دکترها نباشد نقص پیدا می‌شود و به آن بیمارستان اطلاق کامل و وحدت نخواهد شد.