تحلیل این عمل
این حیوانات دارای شعور هستند، حب حیات دارند و مانند هر موجود دیگری از خطر فرار می‌کنند. پس چه چیزی آنها را وادار کرده که این طور کورکورانه خود را به هلاکت اندازند؟ آیا سرنوشت نیست و آیا شعوری که رهبر به سوی سرنوشت است نمی‌باشد؟ فکر کنید.
چون این مثل مهم است اجازه دهید بیشتر در این باره بگوییم. در صفحۀ 1035 دایرهالمعارف کودکان (THE CHILDREN ENCYCLOPEDIA) در این باره می‌نویسد: چنین موج حیاتی در امور موش صحرایی منجر به مهاجرت‌های مرگ‌زایی می‌شود که گاه به گاه دربارۀ آن می‌خوانیم. چون تولید مثل زیاد باعث افراط در نفوس می‌شود و همه را به گرسنگی تهدید می‌کند لذا میلیون‌ها موش صحرایی به پیش می‌روند تا به سرزمین خیالی برسند.
آنها مستقیم به جلو می‌روند از تپه‌ها و صحراها از میان باغ‌ها و مزارع و دهات می‌گذرند، به چاه‌ها و رودها می‌افتند و جسد آنها موجب بیماری می‌شود. مرگ و گرسنگی و فشار و بیماری و پرندگان شکاری آنها را شکار می‌کنند و بالاخره به سوی دریا و آب می‌شتابند تا از بین بروند.