نعمتی در دسترس بشر
هوا که سیّاله‌ایست و ترکیبات خاص دارد و در یک جوّ معین در دسترس موجودات زمینی قرار گرفته و نعمتی است که به آنها ارزانی شده بدون اینکه بتوانند در آن تصرفی داشته باشند و به ترکیبات آن دست زنند یا آن را برای خود کمتر یا بیشتر سازند.
هوایی است معین ساخته شده، با ترکیب آماده و تشکیلات حاضر که به همان مقدار و اندازه که برای انسان یا حیوان یا نبات لازم است به او داده می‌شود نه کم و نه بیش. آیا همه اینها حاکی از جبر خلقت نیست؟