نظری به ادیان
اولم یروا الی ما خلق الله من شیتی یتفیؤ اضلاله عن الیمین و الشمائل سجد الله و هم داخرون
(قرآن مجید ـ نحل 48) آیا چشم نگشوده که آثار قدرت خدا را مشاهده کنند تا ببینند که هر موجودی چگونه آثار و اطعمه خود را به هر جانب می‌فرستد و از راست و چپ هم به سجده خدا با کمال فروتنی مشغولند.
وقتی که زمین را بنیاد نهادم کجا بودی. بیان کن اگر فهم داری. کیست که آن را پیمایش نمود اگر می‌دانی و کیست که ریسمانکار را بر آن کشید؟ پایه‌هایش بر چه گذاشته شد. و کیست که سنگ زاویه‌اش را نهاد. هنگامی که ستارگان صبح باهم ترنم نمودند و جمیع پسران خدا آواز شادی دادند و کیست که دریاها را بدرها مسدود ساخت. وقتی که به در جست و از رحم بیرون آمد. وقتی که ابرها را لباس آن گردانیدم و تاریکی غلیظ را قنداقه آن ساختم و حدی بر آن قرار دادم و پشت بندها و درها تعیین نمودم. . .
کتاب ایوب ـ باب سی و هشتم
واقعاً در ابتدا بر همان بود یکی و تنها. چون تنها بود به قدر کافی توانا نبود. او عالیترین نیروها را خلق فرمود به قدر کافی توانا نبود. او عالیترین قوانین را خلق فرمود. هیچ چیز بالاتر از قانون نیست. به همین لحاظ است که یک مرد ضعیف با قدرت قانون جامعه را اداره می‌کند. پس قانون آن چیزی است که راست است.
بریها دارایان یا کااوپانیشاد آدهیا یا 1 براهمانا 4
در یک امر محدود خوشبختی وجود ندارد. تنها نامحدودیت است که در آن خوشبختی است. نامحدود ابدی است. نامحدود در بزرگی خودش باقی می‌ماند.
هندو: خانداگا اوپانیشاد ـ پراپاتهاکا7 ـ خواندا 23
در حقیقت این خودی ارباب همه موجودات، پادشاه پادشاهان است. همان طور که تمام شعاع‌های یک چرخ در محور یک چرخ قرار دارد کلیه موجودات و همه آن خودی‌ها در آن خودی بزرگ وجود دارد.
هندو: بریهادارانیاکا ـ اوپانیشاد ـ آدهیایا2 ـ براهمانا5
این آسمان است که آن قدر بلند است. این ستارگانند که آن قدر دورند. اگر ما درباره پدیده‌های آنها دقت کنیم می‌توانیم در حالی که در جای خود نشسته‌ایم به دوران گردش آنها در هزار سال قبل بازگردیم.
کنفوسیوس ـ منسیوس 2
تار و پود تور آسمان خیلی وسیع است. خیلی از هم دور است. اما نمی‌گذارد چیزی از آن به در رود.
تائوئیسم: تایوته گینگ فصل 39
ظرفیت اشیاء حد و حدودی ندارد. زمان هرگز توقف نمی‌کند. بلکه دائما رو به جلو در حال پیش روی است. نصیب بشر همیشه در تغییر است. پایان و آغاز اشیاء هرگز دوبار به یک شکل صورت نمی‌گیرد. لذا مردمانی که دانش بسیار دارند وقتی به اشیاء دور و نزدیک می نگرند فکر نمی‌کنند که چون کوچکند بی‌‌ارزشند یا چون بزرگند ارزششان زیاد است چون می‌دانند که ظرفیت ها به طور بی‌پایان تفاوت دارند.
تائوئیسم کوانگ تسو 39-40