دوران حیات
پس از آن که کودک پا به این جهان نهاد تحت توجهات پدر و مادر و وسائلی که در اختیارش قرار دارند کم‌کم رشد کرد و بزرگ شد و به سن هفت رسید و او را به مدرسه گذاردند.
چرا پدر و مادر وی را بزرگ کرده و انقدر درباره‌اش کوشش مبذول داشتند؟ چرا آن قدر در حق او فداکاری کردند که حتی از لقمۀ گلوی خود گرفته و به او دادند؟ چرا آن قدر زحمت کشیده و جان کندند تا وسائل راحتش را فراهم کنند؟
برای این که می‌خواستند طفل بزرگ شود، ترقی کند و بعدها مرد یا زنی گردد، باعث افتخار و باقیماندن نسلشان شود یا در موقع پیری کمکی به آنها کند. خلاصه این عمل وظیفۀ طبیعی آنها بود. پس این همه زحمت که کشیدند برای آن بود که طفل ترقی کند و پرورش یابد.