راستی فایده کدام است؟
ممکن است بگوئید که فایده آن ترقی روحی و نزدیک کردن راه حقیقت و کم‌کردن زحمت و فشار برای وصول به حقیقت و آماده شدن برای مقامات پس از تحول (مرگ) است. بلی این درست ولی برای این زندگی نیست. فایده خداشناسی برای این دنیا کدام است؟ کسی که خداشناس نیست قائل به آن دنیا نیست.
فایده واقعی آن در یک کلام است: امید. کسی که در خدا مشکوک است امید به جای دیگر ندارد. امید به بعد ندارد که دنبال وظیفه صحیح خلقت خود برود. امید رفتن به کجا دارد؟ او که مافوقی قائل نیست و امیدوار به رفتن به دنیای دیگر نیست تا به مقامی برسد. او تنها در فکر مادیات است. اما کسی که خداشناس است هم مادیات را دارد و هم صاحب امید به مراحل تحول بعد از این حیات است.
ایده‌آل و آرمان بشر امید است. اگر امید نباشد و چشم به راه ترقی بعدی نباشد کاری نمی‌کند. وقتی شخص به‌خدا شناسایی پیدا کرد امید هم دارد. همه چیز بر روی امید بنا شده است. پایه هر کار بر روی امید است و تا شخص امیدوار نباشد کاری انجام نمی‌دهد.