نومیدی و سرنوشت
سرشت و سرنوشت هم نومیدی را اجازه نمی‌دهد چه اگر شخصی فکر کند چون سرنوشت باید به طور حتم انجام گردد نباید در زندگی کوشید و باید دست روی دست گذاشت یا دنبال امور را رها نمود. این خود مخالف با مشیت یزدانی است زیرا یزدان مقتدر دانا آن طور که مکرر گفته‌ام مدار امور را بر کوشش قرار داده و چون انسان از نتایج کارها خبر ندارد موظف است کوشش کند و در راه کوشش موانع به وجود نیاورد مخصوصاً نومیدی را که بزرگترین مانع است از خود دور سازد. حالا حصول به مطلوب تقدیر او هست یا نه بسته به مشیت یزدانی است و در هر صورت کوشش در تقدیر بشر است و باید به نتیجه گرفتن ایمان داشته باشد و اگر شکست‌هایی هم در راه می‌بیند دلسرد نشود و آن را مایه‌ای برای نومیدی نداند بلکه آنقدر بکوشد تا به سرنوشت خود برسد.خصوصاً در اموری که بر شخص ثابت شده که موافق با تقدیر او و مشیت الهی است و نشانه‌های آن را درک کرده و می‌داند که مسیرش آن است، بیشتر باید بکوشد و در این امور هیچگونه نومیدی به خود راه ندهد.