هر دقیقه کوشش خود
وحدت مکتب خمودگی و فقر نیست. بلکه مکتب نشاط و آراستگی و زندگانی و کار و فعالیت و کوشش و شکفتگی است. شما امروز که غذا خوردید و سیر شدید دیگر میل به خوردن غذا ندارید مگر غذا هضم شود و گرسنه شوید. نمی‌توان در یک روز غذای ده روز را خورد و ذخیره کرد. امروز که غذا خوردید برای امروز فعالیت کرده‌اید که خوراک به بدن بدهید تا زندگی ادامه یابد. اگر شما صبر کنید و فعالیت نکنید و بگویید بدون کوشش غذا به دهان من بیاید محال است. اما حالا که غذا خوردید این غذا با صبر و مرور در بدن شما هضم می‌شود و تا چند ساعتی برای شما کافی است. بعد از آن باز باید غذا بخورید. برای وعدۀ دیگر هم باید غذا خورد و این کار ادامه دارد. یعنی کوشش شما برای غذا خوردن مرتباً ادامه پیدا می‌کند اما هر موقع برای خودش، نه اینکه غذای ده روز را یک جا جلو بیاورید و پیش‌بینی کنید. این است معنی صبر که نتیجۀ آن سلامت و نشاط و آسایش است.