روانکاوی در ضمیر باطن
اینک تو را فرا می‌خوانم که در ژرفای ضمیر باطن خود فرو روی و به مطالعۀ روانی یا روانکاوی واقعی نفس خود بپردازی. با این مطالعه که راهنمایی آن را در مقالات دیگر این کتاب خوانده‌ای، خواهی دانست که جدایی بین تو و عالم نیست و بین عاشق و معشوق و عابد و معبود فاصله‌ای نمی‌باشد، یار در خانه است پس بیهوده گرد جهان مگرد، آب در کوزه است، لبان خود را تشنه نگاه مدار و از آن استفاده کن. یار از تو به تو نزدیک‌تر است. پس ای عجب تو چرا خود را از آن دور می‌پنداری.
وقتی این حقایق را دریافتی و وحدت خود را با عالم و با آفریننده درک کردی، آن وقت یکتایی عالم را که تو هم جزء آن هستی خواهی دانست و خواهی فهمید که گوهری یکدانه هستی.