بهره‌برداری از عمر
سعادت آدمی در این است‌که از لحظات عمر خود منتهای بهره‌برداری را به جای آورد زیرا این لحظات فرصتی است که در این تحوّل از ترکیب عناصر که عمر دنیایی نام دارد، در اختیار انسان گذارده می‌شود تا وظایف و تکالیف محوّله را انجام دهد. بدیهی است هر کس بر طبق سرنوشت و سازمان مغزی خود وظایف دنیوی را به جا می‌آورد و سرنوشت او را در این راه زندگی کمک خواهد کرد، ولی خوشا به سعادت کسانی که از فعالیت و حرکت زندگی، برای انجام اعمال نیکو تمرین می‌کنند و شعارشان را خیر و خوبی قرار می‌دهند . چنین مردمانی گوی سعادت را در دنیای حاضر و زندگی پس از این خواهند برد. چه آن که در پریسپری، اعمال خیر نقش خواهد بست و در عقبی باعث سرفرازی خواهد بود.