علف اسرارآمیز
می‌گویند دوتن روستایی که نیروی بدنی شان تقریباً متشابه بود هرکدام طبقی که وزن آن تقریباً متساوی بود و بر سر داشتند و به شهر می‌بردند. یکی از آن ها زیر بار خسته شده دائماً اظهار ناراحتی می‌کرد و شکوه بر زبان می‌آورد در حالی که دیگری شاداب و خندان بود. وقتی به شهر رسیدند آن رفیق ناراضی از دوستش پرسید: چه عاملی سبب شد که من آنقدر ناراحت بودم در حالی که تو با شادمانی و خوشی این راه را طی کردی و حال آن که بار هر دو ما متساوی بود؟ او پاسخ داد که من در طبق خود علف اسرارآمیزی گذارده‌ام که این خاصیت را ایجاد نموده است. رفیق ساده‌لوح پرسید این علف چیست و در سؤال خویش اصرار ورزید آن گاه دوست بشّاش او گفت: «اگر می‌خواهی بدانی، این علف شوق و صبراست که مانع از احساس خستگی و ناراحتی من گردید و این راه را که تو هم طی کردی من نیز گذراندم اما با خوشی و رضایت آن را طی نمودم . حال دیدی اثر تحمل و شکیبایی چیست؟
این درس عبرتی است برای کسانی که در روزگار مواجه با سختی‌ها و فشارها و ناراحتی‌هایی هستند که اگر از علف اسرارآمیز صبر استفاده کنند آن دوران سختی را با تحمل و آرامش طی می‌نمایند و بعد از آن که موسم آن شدت گذشت زندگی خوشی را گذرانده و مرارت‌‌های آن دوران را از یاد خواهند برد.