پیشروی در راه حق
باید با دلیری پیش رفت و در عین حال باید پیرامون خویش را بررسی کرد، جلو پای خود را دید و مستقیم رو به هدف حرکت نمود تا بتوان شاهد مقصود را در آغوش آورد و به ساحل مراد واصل گردید.
در طریق حق نومیدی نباید به خویشتن راه داد؛ اما باید در نظرگرفت که شجاعت تنها نتیجه ندارد. باید شجاعت را با صبر توأم کرد زیرا شجاعت مانند یک اتومبیل تندرو است که بایستی ترمز قوی هم داشته باشد و اختیار کامل آن به دست راننده سپرده شود تا بتواند در موقع لزوم، حرکت آن را آهسته یا متوقف نماید، که آن هم البته تابع ماشین کالبد هر فرد است که سرشت و سرنوشت او را تشکیل می‌دهد.