1. نور قابل اختفا و احتکار نیست
پس از آنکه نور معرفت به حکم سرنوشت و تقدیر با نیروی طلب و خواست و کوشش دریافت گردید وظیفه ایجاب می‌کرد که در جهان تابانیده شود و جهانیان از این نور و نعمت بی‌نظیر که تجلّی‌بخش و روشن‌کننده و نظم‌دهنده و سعادت‌آفرین و ایجادکننده آسایش است برخوردار شوند.
مگر می‌توان نور را در جایی مخفی کرد و یا آن را اختفاء نمود؟ آیا ممکن است نور خورشید در مکانی حبس گردد و مانع تجلّی و تابش آن شوند؟ چنین چیزی میسر نیست. بشر کجا می‌تواند نور خورشید را محو کند و آن را بپوشاند؟
بلی او می‌تواند حجاب و مانع بر سر خود بکشد و خود را از نور مخفی دارد و یا اینکه خویشتن را در اطاقی تاریک زندانی سازد تا نور را نبیند؛ اما این عمل او فقط محروم کردن شخص خود از نعمت نور است نه اینکه نورخورشید را بپوشاند. به علاوه برای خود وی نیز تا کی می‌تواند به این کار ادامه دهد؟ تاچه وقت می‌تواند در زیر یک محفظه یا میان سوراخی خویشتن را از انوار خورشید محروم سازد؟ بالاخره ناچار است دیر یا زود از غلاف بیرون آمده و روح خود را با نور خورشید صفا و تجلّی دهد و اشعه حیات‌بخش آن را برای ادامه زندگی مورد استفاده سازد.