119- کجا است؟
می گوئید هزار سال، ده هزار سال، یک میلیون سال، صد میلیون سال. آنقدر می گوئید که عدد تمام شود و ته کشد، باز مقداری عدد اختراع کنید تا حدی که دیگر هیچ قدرت نداشته باشید، وقتی به کلی تمام شد، و چنته عدد خالی گردید و هنگامی که عدد سالهائی را که خود وضع کرده اید به پایان رسید دیگر از شمارش عاجز ماندید بگوئید پیش از آنچه بوده است؟ اگر گفتید قبل از آن هم بوده است مطلوب حاصل است و اگر گفتید نمی دانم اظهار عجز و ناتوانی کرده وتصدیق نموده اید که نمی دانید اول دنیا چه وقت است. اگر گفتید ندانستن من دلیل بر عدم موضوع نیست گویم چه کسی می داند. هر کسی علم به آن دارد بگوید.
می گویم حالا که دیگر نتوانستید بگوئید قبول فرمائید که اول ندارد.
سپس می گویم ای عزیز هر وقت عدد دو را بگوئی ناچار باید یکی باشد که دنبال آن یک دوگفته شود، وقتی یکی در بین نبود و نتوانستی بگوئی پس به حکم اجبار دو هم نمی توانی بگوئی چه برسد به اینکه انتهائی برای آن قائل شوی. اکنون که ثابت شد اولی نیست به طریق اولی آخری هم نخواهد بود زیرا چیزی آخر دارد که اولی بر آن متصور باشد.
حالا دیدید که عالم نه اول داشت و نه آخر و همیشه بوده است و خواهد بود و زمان نتوان تصورکردن. نه اینکه تحقیقاً زمانی معین نتوان کرد بلکه فرضی هم نمی توان زمان قائل شد.
زمانی که تئوری انیشتن به ما معرفی می کند زمان «فضائیده» است یعنی زمانی که در فضا خشک و میخ کوب شده. اما این زمان همان فضا خواهد بود مگر اینکه وجدان ما بار دیگر به وسیله بخشیدن مدت بدان حیات بخشد. شاله مبارزات دانشمندان راجع به زمان نسبی انیشتن و ایراداتی که اشخاص از قبیل برگسون به او گرفتند به اینجا منتهی شد که زمان نسبی را فقط زمان فیزیکی بدانند که دو چیز نسبت به هم دارند و این متغیر است ولی زمان فلسفی و روانشناسی یا ماوراءالطبیعه زمانی است که با طول مطلق یعنی مدت زمان عالم اندازه گرفته می شود. دراین باره کتاب های زیاد نوشته اند.
بزرگترین رقمی که می توان تصور کرد عددی است که مفهوم خارجی ندارد و نمی توان واقعیت خارجی برای آن نشان داد عددیست که از۴۸۹،۴۲۰،۳۸۷ مرتبه ضرب کردن عدد ۹ در عدد ۹ بدست می آید.
هرگاه این عدد را چون اعداد معمولی بنویسیم طول آن به ۱۶۰۰ کیلومتر می رسد و برای خواندن آن یک هفته وقت لازم است. کسی این عدد را ندیده ولی می توان دانست که ارقام ۸۹ آخر آن و ارقام ۷۷۳،۱۲۴،۴۲۸ اول آن می باشد. این عدد از تعداد ذرات برفی که از اول تا کنون روی کره زمین باریده بیشتر و چهار میلیون برابر ذرات الکترونی است که در عالم وجود دارد در حالیکه ذرات مزبور بنا به حدس علما یک عدد هشتاد رقمی است. از مجله کرونت
در این کادر نظرات و عقاید ادیان و فلاسفه و دانشمندان دیگر را مشاهده فرمایید.