اول - عالم لایتناهی است
عالم لایتناهی است یعنی دارای حدود و سر حدی نیست. آن چه در دنیای ما به عنوان حدود و نظایر آن نامیده می‌شود نسبی و قراردادی برای بشر است و حقیقتی بر آن متصور نیست و عالم نمی‌تواند حدودی داشته باشد.
شما حدود را هر کجا پندارید، هر اندازه که می اندیشید باز ورای آن هم هست، باز هم هست و آن را در هیچ حدی متوقف نمی‌توان نمود. هر کجا حد را می انگارید عقل حکم می‌کند که عالم در پشت آن ادامه دارد. مگر آن که حد برای چشم خود معین کرده و بگوئیم چشم تا فلان میزان می بیند و این مقدار را حد تصور کنیم و یا آن که با آخرین وسائل و آلاتی که اختراع شده و می‌شود چشم را مسلح نموده بگوئیم حد دید آنجا است و چون بیشتر نمی بیند حد همان است. اما این وسعت دید در اینجا متوقف نمی‌شود و باز هم ادامه دارد، آن قدر که دیگر این چشم و این وسائل قابل استفاده نخواهد بود. در این صورت چون فکر و عقل و دید ما نمی‌توانند حدود تعیین کنند قضیه بی‌انتها پیش می‌آید و چون بشر قادر به تعیین حد نمی‌باشد ناچار است به بی حدی اذعان داشته باشد. از آنها که قائل به حدود هستند می‌پرسم حد کجاست؟ چه جایی را می‌توان حد شمرد؟ سرحدات عالم در کجا واقع است؟
واحد و مقیاس سنجش و اندازه نزد بشر میزان هایی است که ساخته خود او است مانند متر، کیلو، لیتر و نظایر آنها که هیچ یک را نمی‌توان ثابت دانست زیرا دست خوش تغییر و تبدیل است. قبلا گفته‌ام متر چوبی یا پارچه‌ای در اثر تغییرات جوی به مرور ایام کم و بیش می‌گردد. چیزی‌که خود متغیر است چگونه می‌تواند میزان سنجش باشد.
بعد اشیاء نیز دائماً متغیر است و هیچگاه اندازه چیزی ثابت نمی‌ماند و لاینقطع دست خوش دگرگونی است. مراد از تغییر فقط تغییرات کلی نیست، جزئی هم که باشد باز نامش تغییر است. همچنین لازم نیست که تغییر سریع باشد اگر مدت دار هم باشد نمی‌توان آن را ثابت و لایتغیر دانست. در پیشگاه عالم ابدی اشیاء دائماً در حول تحویل و تغییرند. چیزی‌که ثابت نباشد نمی‌توان برای آن حدود قائل شد. پس نه تنها عالم لایتناهی حدود ندارد بلکه چون حدود و سرحدات قراردادی این دنیا نیز ثابت نیست نتیجه آن می‌شود که هیچ چیز را حدود معین و ثابت نیست و اصلا حدود به آن معنی که می‌پندارند مفهوم واقعی ندارد.
طرفداران فرضیه نسبی را عقیده بر این استوار است که بعد چهارمی به نام زمان مشخص کننده و ثابت دارنده سه بعد دیگر (عرض، طول، ارتفاع) قرار می‌گیرد.1 در کتاب مزبور گفته شده که هرگاه درصدد محاسبه ابعاد برآیند پس از فراغت از محاسبه در همان مدت زمانی که محاسبه انجام گرفته ابعاد تغییر کرده است و باز هم اگر بخواهند با محاسبه دیگری آن را تصحیح نمایند باز وقت می‌گذرد و حدود تغییر می‌کند، پس چگونه بعد می‌تواند ثابت باشد؟
پانویس ها
- دانشمندان خود تا حدی توجه دارند که متر و یارد ثابت نیستند به همین لحاظ متر و یارد استاندارد را که موجب سنجش اصلی است با شرایط سختی محصور کرده‌اند که حتی المقدور از تصرفات جوی محفوظ بماند. مؤلف
با سلام خدمت شما بسیار بسیار باهاتون موافقم نجوم علمیه که هیچ حدو مرزی نمیتونه واسش مشخص بشه نه الان نه وقت دیگه ای حتی زمانیم برسه که انسان به سرعت نور دست پیدا بکنه باز هم اندازه و بزرگیه عالمو نمیتونه ببینه و از حدو تصور ذهن انسان بسیار دوره همونطور خودتون میدونید از مارگریتا اختر شناس سن بالا سوال کردن که برای دنیا حدو مرزی وجود دارد که ایشون جواب دادن من شخصا حدو مرزی برای دنیا نمیبینم و اینکه فکر کنم بیکران بهتره خب ایشون نظر شخصیه خودشونو گفتن که به نظر من و خیلیای دیگه نظرشون درسته و محترم اگر دنیارو منظورم فقط دنیای خودمون تمام کهکشان ها تمام سیاه چاله ها تمام ستاره ها و تمام اون چیزی که در فضا وجود داررو در یک حباب تصور کنیم و حباب خودمونو در حباب دیگری تصور کنیم و الا اخر تا بینهایت ادامه پیدا کند میتونیم بگیم دنیا بسیار بسیار بسیار بیکران و هر چیزی که انسان فکرشو بکنه وجود داره حتی دنیاهایی وجود دارن که فقط خود خدا ازشون اطلاع داره دنیاهای بیکرانی که از رحمت و امرزش خدا به وجود اومده تشکر میکنم از شما و سایت خوبتون و امیدوارم که بشر بتونه به جوابای بیشتری دست پیدا بکنه