ریاضت هم چاره طبیعی است
این است راهی برای تربیت و تأدیب نفوس. دانشمندان سابق به فکر تربیت افتاده راه چاره آن را ریاضت دانسته بودند و فکر می‌کردند با ریاضت کار درست می‌شود. چون سابقاً به تجربه فهمیده بودند اشخاصی که ریاضت می‌کشند در صدد قتل و غارت و سبعیت و این قبیل حرکات نمی‌افتند و برعکس کسانی که انواع غذاهای مقوی در دسترسشان است بیشتر مایل به سبعیت و حرکات تند و آزار هستند ریاضت را تنها چاره دانستند.
البته ریاضت چون ضعیف می‌کند و عناصر را می کاهد تا حدی از آن تعدیل ایجاد می‌شود و کسی که ریاضت کشیده بالطبع و از روی ضرورت دنبال کارهای تند نمی‌رود.