خدا شناسی درادیان

الله لا اله الا هو الحی القیوم لا تأخذه سنه و لا نوم له ما فی السموات و ما فی الارض من ذالذی یشفع عنده الا باذنه یعلم ما بین ایدیهم و ما خلفهم و لایحیطون بشییء من علمه الا بماشاء وسع کرسیه السموات و الارض و لا یؤده حفظهما و هوالعلی العظیم (قرآن مجید بقره 255)
خدا یکتا است. خدا جز او خدائی نیست زنده و پاینده است هرگز او را کسالت خواب فرا نگیرد تا چه رسد که به خواب رود او است مالک آن چه در آسمان ها و آن چه در زمین است. که را این جرأت است که در پیشگاه او به شفاعت برخیزد مگر به فرمان او؟ علم او محیط است به‌ آن چه پیش نظر خلق است و آن چه سپس خواهد آمد و به هیچ مرتبه علم او احاطه نتواند کرد مگر به‌ آن چه او خواهد. قلمرو علمش از آسمان ها و زمین فراتر است و نگهبانی زمین و آسمان بر او آسان و بی زحمت است چه او دانای بزرگوار و توانای بزرگ است.
من الف و باء اول و آخر هستم … من هستم اول و آخر و زنده.

مکاشفه یوحنای رسول باب اول

پس بدان که یهوه خدای تو او است خدا. خدای امین که عهد و رحمت خود را با آنانی که او را دوست می‌دارند و اوامر او را به جا می‌آورند تا هزار پشت نگاه می‌دارد و آنانی را که او را دشمن دارند بر روی ایشان مکافات رسانیده ایشان را هلاک می‌سازد و به هر که او را دشمن دارد تأخیر ننموده او را بر رویش مکافات خواهد رسانید.

سفر تثنیه باب هفتم

و آسمان جلال خدا را بیان می‌کند و فلک از عمل دست هایش خبر می‌دهد. روز سخن میراند تا روز و شب معرفت را اعلان می‌کند تا شب. سخن نیست و کلامی نی و آواز آنها شنیده نمی‌شود قانون آنها در تمام جهان بیرون رفت در میان آنها تا اقصای ربع مسکون. خیمه برای آفتاب در آنها قرار داد و او مثل داماد از حجله خود بیرون می‌آید و مثل پهلوان از دویدن در میدان شادی می‌کند. خروجش از کرانه آسمان است و مدارش تا به کرانه دیگر و هیچ چیز از حرارتش مستور نیست.

کتاب مزامیر مزمور نوزدهم

آن شخصیت بزرگ و عظیم که در ما بیدار است در حالی که ما خوابیم و هر لحظه مظهری زیبا یکی پس از دیگری به وجود می‌آورد، آن وجودی که درخشنده واقعی است یعنی برهمن همان است که فناناپذیر خوانده شده است. کلیه دنیاها در وجود آن موجود است، و هیچ چیز از آن خارج نیست.

دین هندو: اوپانیشاد ـ آدهیایا 2 و الی 5

اکرام و تکریم و حفظ راهی که خدای آسمان نشان داده تنها راه نگاهداری لطف و حمایت است.

کنفوسیوس ـ شوکینگ

برخی مردمان دانشمند دچار اشتباه شده خلقت را منسوب به دهر و دیگران علت اشیاء عالم را زمان می‌دانند. اما فقط به علت بزرگی خداوند است که این چرخ رسایی جهان میچرخد.
تنها از فرمان او که بر این جهان احاطه دارد، از فرمان آن عالم دانا، آن زمان زمانها، آن کس که تمام صفات و تمام دانش ها را شامل است، آری از فرمان او است که این طومار خلقت باز می‌گردد یعنی این چیزی که ما زمین، آب، آتش، هوا و اثیر می‌خوانیم.
بدان که بزرگ خدای خدایان، اله الهان، ارباب اربابان، برترین همه یعنی خدا و آقای دنیا و قابل پرستش او است. کسی از او علت و معلولی نمی‌شناسد، هیچ کس مانند او یا بهتر از او دیده نمی‌شود. قدرت عالیه او به صورت‌های مختلفه دیده می‌شود که قدرتی باطنی است که به عنوان نیرو و دانش کار می‌کند.
هیچ اربابی از او در دنیا دیده نمی‌شود، هیچ فرمانروایی و حتی هیچ علامتی از او در دنیا نیست. او علت العلل است و خدای خدایان است هیچ کس آقا و خویشاوند وی نیست.
او است آن خدای یکتایی که در همه چیز پنهان است و به همه جا بخش می‌شود. آن خودی است که با همه چیز است و بر همه کارها نظارت می‌کند، عین نظارت و شاهد است. یگانه کسی است که از صفت مبری است.
هنگامی که او می‌درخشد همه چیز از او درخشنده است. از نور او همه چیز روشن است. کسی که او را می‌شناسد از مرگ پافرا می‌گذارد.
او همه چیز می‌سازد، همه چیز می‌داند، خود ساخته است، دانا است، زمان زمان ها است. همه صفات را می‌سازد، و همه چیز را می‌داند: آقای طبیعت‌ها و انسان‌ها است.

اسوتاسواتارا اوپانیشاد ـ آدهیایا 4

تائو کسی است که آسمان ها را نگاه داشته و زمین را پوشانیده. او را حدود و مرزی نیست. ارتفاع او را نمی‌توان اندازه گرفت و عمقش قابل سنجش نیست. در دو بازوی خود سراسر عالم را در بر گرفته و ایجاد نور بصیرت درباره چیزی کرده که بی شکل است. به‌قدری لطیف و ظریف است که بر همه چیز نفوذ می‌کند همان طور که آب بر خاک نفوذ می‌کند.
به وسیله نیروی تائو است که کوه‌ها بلند و گرداب‌ها عمیق است، که حیوانات راه می‌روند و پرنده‌ها می‌پرند، که خورشید و ماه درخشانند و ستاره‌ها در ضمن گردش خویش می‌گردند.
تائو که به‌صورت ساده و غیر قابل تشخیص است شکل ندارد. با این ناپیدایی منابع آن پایان ندارد در حالی که نهان و تاریک است همه چیز را از حالت بی شکلی به وجود می‌آورد. در حالی که در همه چیز داخل می‌شود هرگز کار بیهوده نمی‌کند.

بالفور ـ تائوئیسم (هوائی ـ نان ـ تزو)

خدای آسمان می‌شنود و می‌بیند همان طور که ما می‌شنویم و می‌بینیم. خداوند آسمان به‌خوبی مردمان نیکوکار را تشخیص می‌دهد.

کنفوسیوس ـ شوکینگ