نظر ادیان درباره خلقت
و ما خلقنا السماء و الارض و ما بینهما لاعبین (قرآن مجید ـ الانبیاء 16) ما آسمان و زمین و آن چه بین زمین و آسمان است به بازیچه نیافریدیم.
قسمتی از خطبه 90 نهج البلاغه درباره چگونگی آفرینش زمین و گسترانیده شدن بر روی آب است که خلاصه آن این است: امواج آب دریا مانند حیوان خروشانی متلاطم و کف زنان پس از این که سنگینی زمین را در بر گرفت دست از سرکشی برداشته و فروتن شد و ذلیل و شکسته شد و فرمانبردار و اسیر گردید و دور زمین را فرو گرفت. چون هیجان در زیر نواحی زمین آرام گرفت خداوند کوه‌های بلند را با صخره‌ها و قطعات عظیم سنگ برای ثبات و آرامش حرکات و جنبش زمین قرار داد و در آن چشمه‌های آب را باز نمود و هوا را برای نفس کشیدن ساکنین زمین مهیا فرمود و هر چه را مخلوق نیازمندند در آن قرار داد. ابر را در هوا آماده کرد تا جاییکه دسترسی به آب ندارند از آب برخوردار شده و زنده شود و گیاه بروید و ابرها را به هم پیوست و رعد و برق ساخت و قطعات بزرگ آن را پائین فرستاد و به‌وسیله باد به حرکت آورد تا بر زمین باران ببارد بدین ترتیب از زمین‌های خشک گیاه رویانید و آنها را توشه مردم و چهارپایان قرارداد و در اطراف زمین راه‌ها یا علامات و نشانه‌ها گذارد.
در ابتدا کودک طلایی بود. به محض این که متولد شد او تنها صاحب و آقای آن چه هست بود او بود که زمین و این آسمان را ساخت. کیست آن خدائیکه ما باید به او قربانی تقدیم کنیم؟ آن کسی بود که نفس داد، کسی بود که نیرو داد، کسی است که تمام خدایان فرمانش را اطاعت دارند و کسی که سایه‌اش ابدیت است. کسی که به وسیله قوت خود یگانه پادشاه دنیای تنفس کننده و سوسو زدن روشنایی است … کسی که در سایه قدرت او این کوه‌های پر برف ایجاد شد … کسی که بوسیله او این آسمان وحشتناک و زمین به زودی درست شد. کسی که به وسیله وی اثیر و آسمان پرستاره به وجود آمد. کسی که اندازه هوا را در آسمان معین کرد … کسی که آسمان و زمین در اثر اراده او استوار ایستاده و در فکر خود (از هیبتش) می لرزند. کسی که از او آفتاب تابان می‌تابد.
کتب هندوان: ریگ ودا ـ ماندالا ـ دهم ـ سرود 121
هنگامی که از راه خود در آسمان ها قدم فرامی‌گذارد حتی یک روز آرام ندارد. دوست آنها یعنی متولد نخستین و مقدسی است. او در کجا متولد شد؟ از کجا می‌جهد؟ نفس خدایان نطفه جهان که خداوند در هر کجا می‌خواهد می‌راند و فریادهای آن واقعاً شنیده می‌شود.
ریگ ودا ـ ماندالا 10 ـ سرود 168
می‌گویم که آهورامزدا عالم خلقت را از راه دانش باطنی خلق فرموده است. اداره زندگانی روحی جهان نیز از طریق دانش است.
زنداوستا ـ دینایی ماینوک خیراد فصل 24
روز از آن تو است و شب نیز از آن تو. نور و آفتاب را تو برقرار نموده. تمامی حدود جهان را تو پایدار ساخته، تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده.
مزامیر ـ مزمور 74
چنان که تو نمی‌دانی که راه باد چیست یا چگونه استخوان‌ها در رحم زن حامله بسته می‌شود همچنین عمل خدا را که صانع کل است نمی‌فهمی.
کتاب جامعه باب 11
در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود. همان در ابتدا نزد خدا بود. همه چیز به واسطه او آفریده شد و به غیر از او چیزی از موجودات وجود نیافت. در او حیات بود و حیات نور انسان بود و نور در تاریکی می‌درخشد و تاریکی آن را درنیافت.
انجیل یوحنا ـ باب اول