نظر دانشمندان
ایجاد ابر و رعد و برق
در فصول گرم سال طبقاتی از هوا که نزدیک سطح زمین است ممکن است خیلی گرم‌تر از هوای بالاتر از خود شود و این اختلاف ممکن است به قدری زیاد گردد که طبقه پائین‌تر خیلی سبکتر از طبقات بالاتر شود. در این صورت هوای پائین‌تر شروع به بالارفتن از میان طبقه بالاتر می‌کند و این به‌صورت جریانات بالا رونده است تقریباً مثل هوای گرمی که روی اجاق و بخاری بالا می‌رود. در ارتفاع چندین هزار پا ممکن است هوایی که بالا می‌رود به قدرکافی سرد شود و موجب تراکم برخی از آب های محتوی آن گردد. در این صورت ابرهای سفید گنبدی شکل تشکیل می‌گردد که در آسمان های تابستانی زیاد دیده می‌شود. این ابرها را ابرهای کومولوس Cumulus می گویند.
اگر شرایط طوری باشد که موجب حرکات تند هوا گردد و اگر مقدار زیادی آب در هوای پائینی باشد ممکن است ابرها رفته‌رفته زیاد شود و سنگین و تیره رنگ گردد و باران شروع شود. آمدن باران همراه با رعد و برق همچنین بادهای زیادی خواهد بود. پس از این که طوفان رد شود هوا سردتر می‌گردد زیرا هوای گرم دور شده و هوای سردتر جای آن را گرفته است.
رعد و برق معمولاً در قسمت جنوبی یک طوفان در هوای گرم و در گرمترین قسمت روز اتفاق می افتد اما ممکن است حتی در زمستان هم اتفاق افتد. به طرف مشرق با سرعتی معادل 20 الی 50 مایل در ساعت حرکت کرده و ممکن است بر منطقه‌ای به وسعت چندین مایل اثر کند یا فقط در محیط کوچکی کمتر از یک مایل اثر نماید. از لحاظ شدت هم با یکدیگر تفاوت دارد و معمولاً ایجاد خرابی نمی‌نماید.
ترجمه از کتاب علوم عمومی General Science به قلم کالدول Caldwell و ایکنبری Eikenberry ـ صفحه 49 و 50
در فصول گرم سال طبقاتی از هوا که نزدیک سطح زمین است ممکن است خیلی گرم‌تر از هوای بالاتر از خود شود و این اختلاف ممکن است به قدری زیاد گردد که طبقه پائین‌تر خیلی سبکتر از طبقات بالاتر شود. در این صورت هوای پائین‌تر شروع به بالارفتن از میان طبقه بالاتر می‌کند و این به‌صورت جریانات بالا رونده است تقریباً مثل هوای گرمی که روی اجاق و بخاری بالا می‌رود. در ارتفاع چندین هزار پا ممکن است هوایی که بالا می‌رود به قدرکافی سرد شود و موجب تراکم برخی از آب های محتوی آن گردد. در این صورت ابرهای سفید گنبدی شکل تشکیل می‌گردد که در آسمان های تابستانی زیاد دیده می‌شود. این ابرها را ابرهای کومولوس Cumulus می گویند.
اگر شرایط طوری باشد که موجب حرکات تند هوا گردد و اگر مقدار زیادی آب در هوای پائینی باشد ممکن است ابرها رفته‌رفته زیاد شود و سنگین و تیره رنگ گردد و باران شروع شود. آمدن باران همراه با رعد و برق همچنین بادهای زیادی خواهد بود. پس از این که طوفان رد شود هوا سردتر می‌گردد زیرا هوای گرم دور شده و هوای سردتر جای آن را گرفته است.
رعد و برق معمولاً در قسمت جنوبی یک طوفان در هوای گرم و در گرمترین قسمت روز اتفاق می افتد اما ممکن است حتی در زمستان هم اتفاق افتد. به طرف مشرق با سرعتی معادل 20 الی 50 مایل در ساعت حرکت کرده و ممکن است بر منطقه‌ای به وسعت چندین مایل اثر کند یا فقط در محیط کوچکی کمتر از یک مایل اثر نماید. از لحاظ شدت هم با یکدیگر تفاوت دارد و معمولاً ایجاد خرابی نمی‌نماید.
ترجمه از کتاب علوم عمومی General Science به قلم کالدول Caldwell و ایکنبری Eikenberry ـ صفحه 49 و 50
اصول کلی فیزیک جوی اکنون فهمیده شده ولی قسمت مهمی از نظرات بشر هنوز فاقد اطلاعات دقیق و تشریحی است.
جو زمین مثل یک موتور حرارتی است و هرگاه یک سیاله در یک محل گرم و در جای دیگر سرد شود جریان بین آنها برقرار می‌شود. هوا در پائین و سطح زمین گرم می‌شود. منبع مهم همه هوای گرم در مناطق قاره و معتدله در تابستان‌ها و یا بر فوق جریانات آب گرم در زمستان روی دریاست. منبع هوای سرد در مناطق قطبی نیست بلکه در فوق جو می باشد. برای فهمیدن این مطلب بایستی اصول تراز تشعشع هوایی را شرح دهیم. کلیه مواد دائماً انرژی حرارتی به همه طرف می‌فرستند. شدت این تشعشع و فرکانس نوسانات آن با گرمی هوا زیاد می‌شود. خورشید که منبع بسیار گرمی است اشعه نوری دارای فرکانس بلند به زمین می‌فرستد. هنگامی که این اشعه به ابرها برخورد به فضا بر می‌گردد. آنهایی که از ابر نمی‌گذرد سطح زمین را گرم می‌کند. سطح زمین قسمتی از این انرژی را دوباره به بالا می‌فرستد. البته این اشعه منعکسه که سردتر از اشعه اصلی خورشید است فرکانسشان کمتر است.
کلیه بادها و حرکت ابرها و عبور طوفان ها و ضد طوفان ها در اثر گرم شدن هوا در برخی نقاط و خنک شدن در بعضی نقاط دیگر انجام می‌گیرد.
ترجمه از مقاله فیزیک جو به قلم اریک کراوس Eric Kraus از کتاب اخبار علمی Scienee News چاپ پنگوین ـ انگلستان
می‌دانیم که هوا هر چقدر خشک و شفاف باشد همیشه از مقداری آب که توسط دریاها، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، نباتات و زمین تبخیر می‌شود اشباع است. بخار آب به علت این که ملکول‌هایش به طور یکنواخت در هوا پخش شده نامرئی است همان طور که ملکول‌های نمک محلول در آب نامرئی است.
معذلک وقتی که هوا از رطوبت اشباع شده و فشار جو به طور ناگهانی پائین می‌آید مقداری اضافی از بخار آب تولید می‌شود و آن وقت است که دیده می‌شود ملکول‌های منفرد کم‌کم به یکدیگر پیوسته ابتدا به‌صورت قطراتی درآمده تشکیل ابر می‌دهند و بعداً قطرات درشت‌تر شده چون نمی‌توانند در هوا باقی بمانند به‌صورت باران فرومی‌ریزند. این پدیده مربوط به یک عمل بسیار جالب و مهمی در تحقیقات اتمی است. بخار اضافی به‌صورت قطرات بسیار ریز در اطراف گردهای ظریف و ذراتی که همیشه در هوا وجود دارد جمع می‌شود به این لحاظ است که برای تولید باران مصنوعی بالای ابرها ماسه نرم و یا مواد شیمیایی که به‌صورت پودرهای خیلی لطیف در آمده می‌ریزند.
در سال 1911 فیزیک دان انگلیسی چارلز ویلسون که مقدار زیادی روی مسئله ایجاد باران کار کرده بود یک وسیله خیلی ساده و آسان برای مشاهده مستقیم خط سیر ذرات باردار پیشنهاد کرد. در یک اطاق اشباع شده از رطوبت نوعی مه مصنوعی درست می کرد به این وسیله که ذرات باردار را که از اطاق عبور می‌کرد برای ایجاد مراکز تراکم بکار می‌برد.
ترجمه از «انرژی اتم» به قلم کلادکف صفحه 55
درباره وجود مقدار الکتریسته در جو تا بیست سال قبل مهمترین مسأله این بود که چطور الکتریسیته جو باقی می‌ماند در حالی که دائماً از لابلای جو به فضا می‌رود. اما بعداً در اثر سنجش معلوم شد که رعد و برق در هواست و در این مورد تولید برق در نتیجه جدا شدن بار الکتریسیته داخل ابرها به علت حرکات آتمسفر می‌باشد و مقدار کمی از این انرژی (در حدود 10 به قوه منهای پنج) تبدیل به انرژی برق می‌گردد.
مجله Universitas اونیورسیتاس ناشره از طرف هییت‌های علم و هنر آلمان به زبان انگلیسی شماره 2 سال 60 ـ 1959 مقاله فیزیک زمین ـ مسائل و کشفیات جدید صفحات 174 ـ 175ایجاد ابر و رعد و برق
در فصول گرم سال طبقاتی از هوا که نزدیک سطح زمین است ممکن است خیلی گرم‌تر از هوای بالاتر از خود شود و این اختلاف ممکن است به قدری زیاد گردد که طبقه پائین‌تر خیلی سبکتر از طبقات بالاتر شود. در این صورت هوای پائین‌تر شروع به بالارفتن از میان طبقه بالاتر می‌کند و این به‌صورت جریانات بالا رونده است تقریباً مثل هوای گرمی که روی اجاق و بخاری بالا می‌رود. در ارتفاع چندین هزار پا ممکن است هوایی که بالا می‌رود به قدرکافی سرد شود و موجب تراکم برخی از آب های محتوی آن گردد. در این صورت ابرهای سفید گنبدی شکل تشکیل می‌گردد که در آسمان های تابستانی زیاد دیده می‌شود. این ابرها را ابرهای کومولوس Cumulus می گویند.
اگر شرایط طوری باشد که موجب حرکات تند هوا گردد و اگر مقدار زیادی آب در هوای پائینی باشد ممکن است ابرها رفته‌رفته زیاد شود و سنگین و تیره رنگ گردد و باران شروع شود. آمدن باران همراه با رعد و برق همچنین بادهای زیادی خواهد بود. پس از این که طوفان رد شود هوا سردتر می‌گردد زیرا هوای گرم دور شده و هوای سردتر جای آن را گرفته است.
رعد و برق معمولاً در قسمت جنوبی یک طوفان در هوای گرم و در گرمترین قسمت روز اتفاق می افتد اما ممکن است حتی در زمستان هم اتفاق افتد. به طرف مشرق با سرعتی معادل 20 الی 50 مایل در ساعت حرکت کرده و ممکن است بر منطقه‌ای به وسعت چندین مایل اثر کند یا فقط در محیط کوچکی کمتر از یک مایل اثر نماید. از لحاظ شدت هم با یکدیگر تفاوت دارد و معمولاً ایجاد خرابی نمی‌نماید.
ترجمه از کتاب علوم عمومی General Science به قلم کالدول Caldwell و ایکنبری Eikenberry ـ صفحه 49 و 50
اصول کلی فیزیک جوی اکنون فهمیده شده ولی قسمت مهمی از نظرات بشر هنوز فاقد اطلاعات دقیق و تشریحی است.
جو زمین مثل یک موتور حرارتی است و هرگاه یک سیاله در یک محل گرم و در جای دیگر سرد شود جریان بین آنها برقرار می‌شود. هوا در پائین و سطح زمین گرم می‌شود. منبع مهم همه هوای گرم در مناطق قاره و معتدله در تابستان‌ها و یا بر فوق جریانات آب گرم در زمستان روی دریاست. منبع هوای سرد در مناطق قطبی نیست بلکه در فوق جو می باشد. برای فهمیدن این مطلب بایستی اصول تراز تشعشع هوایی را شرح دهیم. کلیه مواد دائماً انرژی حرارتی به همه طرف می‌فرستند. شدت این تشعشع و فرکانس نوسانات آن با گرمی هوا زیاد می‌شود. خورشید که منبع بسیار گرمی است اشعه نوری دارای فرکانس بلند به زمین می‌فرستد. هنگامی که این اشعه به ابرها برخورد به فضا بر می‌گردد. آنهایی که از ابر نمی‌گذرد سطح زمین را گرم می‌کند. سطح زمین قسمتی از این انرژی را دوباره به بالا می‌فرستد. البته این اشعه منعکسه که سردتر از اشعه اصلی خورشید است فرکانسشان کمتر است.
کلیه بادها و حرکت ابرها و عبور طوفان ها و ضد طوفان ها در اثر گرم شدن هوا در برخی نقاط و خنک شدن در بعضی نقاط دیگر انجام می‌گیرد.
ترجمه از مقاله فیزیک جو به قلم اریک کراوس Eric Kraus از کتاب اخبار علمی Scienee News چاپ پنگوین ـ انگلستان
می‌دانیم که هوا هر چقدر خشک و شفاف باشد همیشه از مقداری آب که توسط دریاها، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، نباتات و زمین تبخیر می‌شود اشباع است. بخار آب به علت این که ملکول‌هایش به طور یکنواخت در هوا پخش شده نامرئی است همان طور که ملکول‌های نمک محلول در آب نامرئی است.
معذلک وقتی که هوا از رطوبت اشباع شده و فشار جو به طور ناگهانی پائین می‌آید مقداری اضافی از بخار آب تولید می‌شود و آن وقت است که دیده می‌شود ملکول‌های منفرد کم‌کم به یکدیگر پیوسته ابتدا به‌صورت قطراتی درآمده تشکیل ابر می‌دهند و بعداً قطرات درشت‌تر شده چون نمی‌توانند در هوا باقی بمانند به‌صورت باران فرومی‌ریزند. این پدیده مربوط به یک عمل بسیار جالب و مهمی در تحقیقات اتمی است. بخار اضافی به‌صورت قطرات بسیار ریز در اطراف گردهای ظریف و ذراتی که همیشه در هوا وجود دارد جمع می‌شود به این لحاظ است که برای تولید باران مصنوعی بالای ابرها ماسه نرم و یا مواد شیمیایی که به‌صورت پودرهای خیلی لطیف در آمده می‌ریزند.
در سال 1911 فیزیک دان انگلیسی چارلز ویلسون که مقدار زیادی روی مسئله ایجاد باران کار کرده بود یک وسیله خیلی ساده و آسان برای مشاهده مستقیم خط سیر ذرات باردار پیشنهاد کرد. در یک اطاق اشباع شده از رطوبت نوعی مه مصنوعی درست می کرد به این وسیله که ذرات باردار را که از اطاق عبور می‌کرد برای ایجاد مراکز تراکم بکار می‌برد.
ترجمه از «انرژی اتم» به قلم کلادکف صفحه 55
درباره وجود مقدار الکتریسته در جو تا بیست سال قبل مهمترین مسأله این بود که چطور الکتریسیته جو باقی می‌ماند در حالی که دائماً از لابلای جو به فضا می‌رود. اما بعداً در اثر سنجش معلوم شد که رعد و برق در هواست و در این مورد تولید برق در نتیجه جدا شدن بار الکتریسیته داخل ابرها به علت حرکات آتمسفر می‌باشد و مقدار کمی از این انرژی (در حدود 10 به قوه منهای پنج) تبدیل به انرژی برق می‌گردد.
مجله Universitas اونیورسیتاس ناشره از طرف هییت‌های علم و هنر آلمان به زبان انگلیسی شماره 2 سال 60 ـ 1959 مقاله فیزیک زمین ـ مسائل و کشفیات جدید صفحات 174 ـ 175