نیازمندی
آن چه قبلا بیان گردید ما را آگاه ساخت که خالقیت مستلزم خلقت است زیرا تا خلقی نکند و مخلوقی نباشد چه کسی او را به عنوان خالقیت و خدائی خواهد شناخت. چرا؟ چنان که قرآن در سوره الذاریات آیه 56 فرمود و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون ـ من جن و انس را خلق نکردم جز برای این که مرا بپرستند و معنی پرستش را شناسایی دانسته‌اند (ای لیعرفون) معنی را هر چه بدانید مفهوم بالا ازآن مستفاد می‌شود.
خوشوقتم که باز فرصتی دست دادتا از جزء پی به کل ببریم. اینجا است که بار دیگر کلام شیوای «من عرف نفسه فقد عرف ربه» (هر که خود را شناخت همانا که خدای را شناخته است) صدق پیدا می‌کند.
می‌بینیم انسان از اجزائی ترکیب یافته که اگر یکی از آنها کسر باشد اطلاق آدمی به او نمی‌شود، پس لازم است تمام تشکیلات در او موجود باشد که او را آدم کامل بخوانند.
خدا را نیز به این دلیل خدا می‌دانیم که خلقت عالم عظیم لایتناهی از قدرت کاملۀ او است.