این وضع دنیایی است

پس نه از لحاظ جسم و نه از حیث روح، بشر دارای هدفی نیست و اعمال خیر را نیز نمی‌توان هدف زندگی بشمار آورد.
این وضع دنیائی است که ما می‌بینیم و مشاهدات ما حکم می‌کند و طبق آن استدلال می‌نمائیم. اگر سخن آخرت را پیش آرید گویم سخن در آخرت نیست، گفتگو در دنیا است نه آخرت. چیزی‌که حالا می‌دانیم آن است که هیچ کدام از آن چه معین شد نمی‌تواند مقصود برای زندگی باشد، پس زندگی عبث است.

• دیدگاه ها